Maður getur orðið ferlega pirraður á að hanga inni dag eftir dag undirlagður að Svínapestinni.  Þannig að ég brá á það ráð að létta mér blessaða lundina hérna rétt upp úr hádeginu. Þegar sólin skein allt um kring þá getur maður ekki annað en glaðst, svo ég skyldi í sólbað og hafa það reglulega gott og ná þessari lumbru úr mér hið snarasta. Með það hentist ég í Búlgaríu bikníð , náði í strandhandklæðið, sólarvörn, útvarp og snaraðist í að taka mig til svo ég kæmist út í sólina.

  Þar sem ég storma út um neðridyrnar með allt mitt hafurtask veit ég ekki fyrr en ég stend upp í miðja kálfa í snjó brrrrr ekkert smá norðangjóla sem blæs fyrir hornið.  Ég inn aftur bölvandi og ragnandi þar sem ég  stappa af mér snjónum, í öllum æsingnum við að komast út þá hafði ég litið burt frá þessum snjó þarna úti og hent dagatalinu niður í skúffu.

En þar sem ég var komin í þvílíkt stuð þá smellti ég mér í sólbað á stofugólfinu fyrir innan gluggann, þar var líka dúndur hiti og stafalogn.

Með krækiberjakokteil í flottu glasi, bláan Capri ( áður en Steingrímur hækkar hann sko) Moggann undir stjórn nýja ritsjórans, ný tekið slátur og dúndrandi sólarsömbu átti ég ágætis dag og er bara allt önnur af pestinni.

Stundum eða oftast ætla ég að segja, erum við bundin með hugann við fortíðina. Það er eflaust ekkert skrítið þar sem við erum þess megn að geta upplifað liðna atburði í huga okkar aftur og aftur, hvort sem okkur líkar þeir vel eða illa.  Stundum verð ég hrygg þegar ég hugsa til baka, jafnvel þótt það sé um gleðilegan atburð að ræða sem fyllti líf mitt hlátri og vellíðan meðan atburðurinn var á líðandi degi. Oftast á þessi hryggð rætur að rekja til þess að ég veit að þetta kemur aldrei aftur, ekki svo að það skipti máli   - en samt.  Ég er ferlega haldin í það liðna og verð t.d. ægilega viðkvæm á gamlárskvöld, tala nú ekki um þegar "Nú árið er liðið í aldanna skaut, og  aldrei það kemur til baka" hljómar um stofuna. 

Í dag er einmitt svona dagur, það er verið að jarðsyngja mann sem ég sá áður oft í viku og spjallaði við annað slagið. Þá fór ég að hugsa um alla hina sem farnir eru úr litla samfélaginu okkar og fann söknuðinn banka á dyr.  Faðir minn og þessi maður voru miklir félagar þegar þeir voru ungir, létu mynda sig saman á ljósmyndastofu og man ég hvað pabba þótti vænt um þessa mynd sem hann hafði uppi við á skrifstofunni hjá sér.  Á myndinni eru þeir svo glaðir, eflaust hafa þeir líka hugsað um fortíðina og saknað í hjarta sér þess liðna en báðir börðust áfram af elju og heiðarleika til að skapa sér og sínum bjarta framtíð.  Líf þeirra varð hamingjuríkt og farsælt og báðir komust vel til efri ára, kunnu að gleðjast á líðandi stundu og  það mikilvægasta - að gefa sér tíma til spjalls og sögustunda með fjölskyldu og vinum.

  Ekki gleyma að njóta stundarinnar kæru vinir.

Tikk,takk þú verður að vera viss.  Einhverra hluta vegna er staðan ekki pottþétt og Steingrímur lélega nestaður af sínu fólki til utanferðar. 

Það er of mikið lagt upp úr því hvað aðrar þjóðir segja um Ísland og sjónum ekki beint í rétta átt, það tefur tímann.  Það sem gerðist síðasta haust ræður of miklu um ákvarðanir sem teknar verða til framtíðar, með öðrum orðum sjóndeildarhringurinn er og þröngur.  Húsbóndavaldið  yfir landinu kemur erlendis frá og mun aldrei ganga upp okkur til heilla. Stórar fjárhagslegar ákvarðanir verða teknar á næstu þremur mánuðum sem mun leiða til algjörs glundroða. Leiðir munu skilja og við verðum á núllpunkti aftur.  En með vorin mun Ísland byrja að rísa á ný í krafti nýrra viðskiptasambanda.  Engar áhyggjur þetta reddast.

	Fundað með stjórnarandstöðu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ný búið að lýsa yfir að það verði tekið á skuldum heimilanna.  Félagsmálaráðherra sagði að áður en þingið kæmi saman á fimmtudag ætlaði hann að kynna áform um lækkun íbúðar og bílalána landsmanna.  

Nú er ég að velta því fyrir mér hvað verður um þessar hugmyndir ef stjórnin fellur, Ögmundur stokkinn frá borði og það hallar orðið ískyggilega skrokkurinn.  Getur þetta fólk ekki klárað vinnuna sína, þau eru á fínum launum við að leysa þetta og engin vorkunn að sinna sinni vinnu líkt og ég og þú.   Raggeitur

	Ögmundur segir af sér
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt