Að helgi lokinni

Mikið var gaman um helgina þetta gerist alltaf þegar Hringverskotsættin kemur saman.  Núna hittumst við í Ólafsfirði og það var stanslaus gleði frá föstudegi til sunnudags. Flest þetta fólk hitti ég aldrei nema á ættarmótum og það er merkilegt hvað við allir smellpassa alltaf saman strax í fjörið, enda var víst fólkið frá Hringverskoti sannkallaðir gleðipinnar.  Oft lítið til að borða, eins og víða var á þeim árum, en alltaf var hægt að gantast og hlæja. Langamma mín hét Guðrún og langafi Sæmundur, mikið rosalega mega þau vera ánægð að hafa getið af sér svona falleg börn sem uppfylltu síðan landið okkar af enn fallegri og skemmtilegri afkomendum. 

Ættarmótið var á tjaldsvæðinu og verð ég að koma því hér að hver þolinmóðir aðrir tjaldgestir á svæðinu voru við þessa sprellfjörugu ætt, aðeins eitt útkall til lögreglu og það var víst einhver óbreyttur sem kvartaði, eða höfum það þannig. En fjörið er búið og Bjargfrúin að jafna sig eftir hlátur helgina miklu. Úfff get ekki beðið eftir næsta ættarmóti, lán í óláni að tíminn verður alltaf fljótari og fljótari að líða eftir því sem maður eldist.

Kæru ættingjar mínir þúsund þakkir fyrir samveruna.