Lítið brot úr minningum mínum

Ég heyri að dyrnar opnast  og glaðværan hlátur,  ég fer  til að aðgæta hverjir eru komnir og til að afgreiða væntanlega viðskiptavini.  Þær eru mættar systurnar úr nágrenninu til að ná sér í laugardagsnammið til að hafa með morgunsjónvarpinu.  Sú elsta fer fyrir hópnum, glaðvær og brosandi eins og ávallt og hefur ýmislegt að segja, ótrúlega spræk þetta snemma morguns. Hinar feimnari og halda sér til hlés bak við stóru systur sem hefur orðið fyrir þeim og ráðleggur hvað skal versla.  Við spjöllum smá stund og veltum fyrir okkur kostum og göllum  og hvað skal kaupa til að hressa  upp á bragðlaukana þennan laugardaginn.  Systurnar veifa og hverfa masandi út í morguninn sælar með feng sinn og ég geng í eldhúsið og held áfram vinnu minni þar.

Og þær urðu nokkrar heimsóknirnar sem brosmilda stúlkan kom á hótelið, þetta var svo nálægt og alveg í leiðinn þegar hún var að koma heim úr skólanum að henni fannst upplagt að koma aðeins við, þó oftar væri það bara til að spjalla smá heldur en að versla nammi,  enda eru ekki alltaf nammidagar.  Okkur fannst hún skondin starfsfólkinu, hafði skoðanir á öllu og fylgdist ótrúlega með hvað var að gerast í bænum.  Stundum kom hún bara við til að vita hvernig gengið hefði á Horninu í gærkveldi eða hvort viðskiptavinir hefðu ekki verið ánægðir með matinn.    Tíminn leið, ég hvarf af hótelinu, litla stúlkan varð fullorðin kona og flutti sig um set en var ávallt ein af okkur hér heima og verður það alltaf.

Það kom að því að för  hennar lá út í heim til að njóta lífsins og skoða sig um, sjá aðra  menningarheima og kynnast nýju fólki.  Allt of fljótt var för hennar á enda, og eftir sitjum við bæjarbúar harmi slegnir og með ótal spurningar sem engin svör fást við.

Hrafnhildur Lilja var sterk persóna með góða nærveru og við munum aldrei skilja hver gat og af hverju nokkur gat bundið enda á líf hennar.

Farðu í friði til nýrra heimkynna fallega stúlkan mín af hótelinu og megi ljómi minninga þinna þurrka tár þeirra sem syrgja þig.

 

Athugasemdir

[Ólöf Karlsdóttir, 4.10.2008 kl. 22:29]

Ung stúlka í blóma lífsins Mannvonskan er mikil á stundum -Búin að kveikja á kertum fyrir hana og fleiriKveðja og knús

[Kristín Gunnarsdóttir, 5.10.2008 kl. 18:54]

Ásta mín, falleg orð um yndislega stúlku, meigi hún vera Guði falin