Á maður að hlæja eða gráta

Ég hef reyndar ekki lagt það í vana minn að setja mig í ægilega spekingastellingar eða ofurvitahátt hér á blogginu, en nú verð ég að tjá mig.

Hvað er í gangi með Íslendinga, það koma ísbirnir á land og það fer allt af stað.  Þegar vart varð við þann fyrri þá  æddi fólk á Þverárfjall, gott ef það var ekki með nesti með sér á leið í lautarferð og hugðist klappa dýrinu í leiðinni.  Þegar björninn varð dauður þá varð allt vitlaust, menn skammaðir fyrir dýradráp að óþörfu og það hefði átt að ná dýrinu lifandi og koma því í sitt umhverfi aftur.   Fullt af fólki var með lausnir og ekkert mál sögðu spekingar.  En....... haldið að það komi ekki annar og þá varð nú fátt um afgerandi lausnir og bentu menn alltaf á að almenningur vildi þetta, þegar rætt var við sérfróða menn um þetta mál.  Ég ætla ekkert að tala meira um þetta en fíflagangurinn náði hámarki fannst mér þegar umhverfisráðherra æddi á Sauðarkrók í leiguflugi, með sjö manna fylgdarlið með sér.   Á hvað ætlaði fólk að glápa, ég ætla að fullyrða að það var öllu þessu fólki að kenna sem var á staðnum að fór sem fór.

Og núna er allt á suðupunkti vegna kostnaðar og tilraunar til að bjarga dýrinu.  Er þetta sama fólkið sem er alltaf að rífast? Ég bara velti því fyrir mér. hmmm 

Síðar kom í ljós að blessað dýrið var sært og líklegast veikt af ormi eins og björninn sem var á Þverárfjalli.  ÆÆ nú eru góð ráð dýr ef sá þriðji gengur á land, hvað gera bændur þá?

Ráðuneytið greiðir fyrir leiguflug