Meðan hjartað slær

Stundum gengur lífið ekki upp, stundum er allt öfugsnúið, stundum missum við allt sem við höfum lagt í til að eiga auðveldara líf, stundum missum við ástvini og stundum erum við svikin.

Oftar gengur lífið upp og allt snýr rétt, alltaf eigum við sjálfa okkur að og það dýrmætasta er reynslan sem við búum yfir, oftar fáum við að njóta ástvina okkar frekar en missa þá og oftast helst vinátta til dauðadags.

Það er í mörg horn að líta og útliði svart fyrir Ísland eins og er þegar talað er um það efnislega. En Íslenska þjóðin hefur mörg tromp á hendi og býr yfir fjársjóðum sem hún hefur ekki enn dregið fram.

Það er erfitt þegar þjóðir sem við töldum vini okkar svíkur þegar mest liggur við þá fyrst sýnir sig hvað hún mat okkur. Vinur meðan þú átt eitthvað !  Eftir þungan vetur kemur vor og þá líta hlutirnir öðruvísi út í dagsbirtunni. Brátt kemur þetta allt upp á borðið og hægt að vinna í málum út frá því. Sumir hverfa sem við höfum haft í fremstu röð undanfarin ár og aðrir koma í staðinn.  Það kemur ávallt maður í manns stað. 

Hjartað hættir ekki að slá fyrr en tími til heimferðar rennur upp.  Hvað ætla ég að gera í dag, er spurning?

Kannski ég lifi daginn eins og hann væri minn síðasti.